غلو نیست اگر بگوئیم اقتصاد ایران بیش از پنجاه سال است که تحت تاثیر آموزه‌های مارکسیستی است. پنجاه و دو سال پیش کتابی به اسم" اقتصاد به زبان ساده" به قلم محمود عسکری زاده نوشته و در بین همسازمانی هایش-مجاهدین خلق- توزیع شد.این کتابِ درون سازمانی خلاصه‌ای از دو کتابی بود که عبدالحسین نوشین عضو کمیته مرکزی حزب توده در دهه بیست شمسی از روی آثار مارکس ترجمه کرده بود. باری،تاثیر کتاب عسکری زاده به فراسوی سازمانش رفت. تقریباً همه آنچه که در این کتاب درباره اقتصاد از نگاه کمونیستی مطرح شده، مورد توجه و قبول اکثریت مخالفان رژیم شاه، از مسلمان سنتی تا چپ افراطی، قرار گرفت. روحانیون انقلابی هم ناخواسته به طرفداران این آموزه ها مبدل شدند تا آنجا که در دوره حکمرانی‌شان حق مالکیت خصوصی را که از مسلمات شرع اسلام است نادیده گرفتند و در مقیاس عظیم به مصادره و تصرف اموال و املاک به اصطلاح طاغوتی‌ها رو آوردند.

اقتصاد جمهوری اسلامی در دهه اول حیاتش به شدت تحت تاثیر آموزه های اقتصادی مارکسیستی بوده است. همین بزرگان اصلاح طلب امروز در دهه اول جمهوری اسلامی با اجرای سیاست های کوپنیسم، ملی کردن صنایع و دولتی کردن همه چیز، عملا جزو اجرا کنندگان سفت و سخت این آموزه‌ها بودند. به طور خلاصه تاثیرگذاری های منفی آموزه های مارکسیستی بر اقتصاد ایران را، که تا امروز نیز ادامه یافته، می توان این گونه فهرست بندی کرد: نفی حقوق مالکیت خصوصی، اولویت دادن صنعت بر تجارت، غیرمولد انگاشتن تجارت و سپردن انحصار آن به دولت، مخالفت با ورود سرمایه خارجی به کشور، سرمایه گذار خارجی را استثمارگر و عامل نفوذ تلقی کردن، ملی کردن کارخانه ها و بنگاه های بزرگ، قیمت گذاری دستور، خودکفایی اقتصادی را والاترین ارزش تلقی کردن، سرکوب بخش خصوصی و نابود کردن عامل رقابت در اقتصاد.